بایگانی برچسب ها: طلاق
در فرهنگ ایرانی دو تعریف برای دوران نامزدی وجود دارد. برخی از خانواده ها دوران بین بله برون و عقدکنان را دوران نامزدی می نامند. اما اغلب خانواده های ایرانی دوران بین عقدکنان و عروسی را به این نام می خوانند. حد و حدود روابط جنسی از نگاه شرع، قانون و جامعه، در هریک از این موقعیت ها متفاوت است
نامزدی بدون جاری شدن صیغه عقد دائم
همانطور که می دانید بعد از طی مراحل خواستگاری و برگزاری مراسم بله برون که دختر و پسر اصطلاحا شیرینی خورده ی هم محسوب می شوند، انگشتر نشان از طرف خانواده داماد به دختر داده می شود تا نشان کرده ی پسر شود. در برخی از خانواده های مدرن و امروزی (نه همه ی خانواده ها) دوران نامزدی از همان موقع شروع می شود. این خانواده ها فاصله ی بین بله بران و عقد کنان را طولانی تر می کنند تا دختر و پسر باز هم بیشتر و راحت تر معاشرت کنند و با خلق و خوی یکدیگر بیشتر ازگذشته آشنا شوند و چنانچه هنوز مایل به ازدواج باهم بودند، به خانواده ها اطلاع دهند که مقدمات عقد را فراهم کنند.
در این نوع “نامزدی” که هنوز صیغه عقد بین طرفین جاری نشده است، هر نوع تماس جنسی ممنوع و ناپسند است و از نظر شرعی نیز حرام است و گناه محسوب می شود.
ممکن است جهت رعایت مسایل شرعی یک صیغه محرمیت بین آنها جاری شود تا معاشرت آنها و احیانا تماس هایی مثل دست دادن و نگاه کردن و … اشکال شرعی نداشته باشد. در این صورت نیز هر نوع رابطه جنسی بین آنها حتی لمس کردن بدن یکدیگر به قصد لذت جنسی ناپسند و غیر مجاز است و دوطرف می بایست جدا” از اینگونه تماس ها خود داری کنند چراکه ممکن است در صورت به هم خوردن رابطه و منتفی شدن ازدواج، دوطرف لطمه های روحی و روانی جبران ناپذیری بخورند.
نامزدی به معنای جاری شدن صیغه عقد دائم
در بین اکثر ایرانیان منظور از دوران نامزدی همین است. یعنی زمانی که صیغه عقد دائم بین دختر و پسر جاری شده است و آنها شرعا و قانونا زن و شوهر شده اند اما بنا به هر دلیلی هنوز زندگی مشترک خود را زیر یک سقف آغاز نکرده اند. در فرهنگ ایرانی در این دوران زوج جوان در یک وضعیت خاکستری و بلاتکلیفی جنسی به سر می برند. منظورم این است که از نظر شرع و قانون زن و شوهر هستند اما از نظر عرف جامعه هنوز کاملا زن و شوهر نیستند. یعنی خانواده ها آزادی هایی که یک زن و شوهر در روابط جنسی خود دارند را برای آنها جایز نمی دانند. سوال بیشتر زوج های جوان این است که در این دوران، کیفیت و حد و حدود روابط زناشویی آنها چگونه باید باشد؟
قبل از هرچیز باید گفت که از نظر شرع مقدس اسلام وقتی صیغه عقد دائم بین پسر و دختر جاری شده است، آنها اجازه دارند روابط زناشویی کاملا آزادانه ای داشته باشند. یعنی می توانند با یکدیگر همبستر شوند و غریزه جنسی یکدیگر را کاملا ارضا کنند. بنابر روایات فراوان، آمیزش زن و شوهر عبادت محسوب می شود و توصیه فراوانی بر این امر شده است. خوب این از حکم شرعی و نظر دین مبین اسلام در این خصوص. اما برخی از خانواده ها وحتی برخی از مشاوران به زوج جوان و خصوصا به دختر توصیه می کنند که از برقراری رابطه کامل جنسی در دوران عقد خود داری کنند و رابطه کامل زناشویی را به پس از عروسی موکول کنند.
دلایل زیادی نیز برای به تعویق انداختن هرگونه ” روابط جدی جنسی ” تا بعد از عروسی را ذکر می کنند از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد: وجود ریسک در تداوم ازدواج، بی قراری و انحراف فکری زیاد به دلیل بیدار شدن میل شدید شهوانی، دلبسته شدن دو طرف و عدم توانایی در شناخت کامل یکدیگر، احتمال باردار شدن ناخواسته دختر، از بین رفتن انگیزه و اشتیاق در دوطرف و خصوصا پسر برای تشکیل زندگی مشترک چرا که معتقدند مردان بعد از اینکه میل جنسی خود را ارضا کردند، برای برگزاری عروسی بی انگیزه می شوند.
البته همانطور که گفته شد، دارندگان این دیدگاه، داشتن هر نوع رابطه را به طور کلی منع نمی کنند بلکه توصیه می کنند زوج جوان به شیوه هایی غیر از رابطه کامل زناشویی یکدیگر را ارضا کنند. شیوه هایی مثل : لمس کردن، بازی های عاشقانه، لمس قسمت های حساس بدن، بوسیدن و معاشقه و … که البته ارضا شدن از این راهها برای زن و شوهر از نظر شرعی نیز هیچ اشکالی ندارد.
باید گفت علت اصلی این نوع توصیه ها “ترس” است. تجربه های تلخی مثل برهم خوردن روابط و شکست خوردن ازدواج، طلاق های فراوان در دوران عقد و در پی آن ضربه های شدید روحی که به هردوطرف و خصوصا به دختر وارد می شود باعث شده است که خانواده ها و مشاوران نسبت به این موضوع حساسیت بیشتری نشان دهند که البته کاملا قابل درک است.
اما آیا واقعا بهترین راهکار همین است؟ آیا می بایست در دوران عقد از یکی از حلال ترین لذت ها چشم پوشی کرد و این میل و عطش جنسی را محدود کرد؟ آیا همین محدود کردن روابط جنسی باعث ایجاد برخی کج خلقی ها، اختلافات در دوران نامزدی و گاه انحرافات نخواهد شد؟ فراموش نکنیم که ازدواج بهترین راه برای ارضای امیال سرکش جنسی است و چنانچه حتی بعد از ازدواج نیز به بهانه های مختلف فرد امکان بهره بردن جنسی از همسر خودش را نداشته باشد، خود باعث سرخوردگی، افسردگی و خدای نکرده انحراف خواهد شد.
روابط جنسی در دوران نامزدی، چگونه؟
بسیاری از خانواده ها و همچنین برخی از مشاوران، زوج های جوان را از برقراری روابط کامل جنسی در دوران عقد، منع می کنند. ترس و نگرانی آنها از مسایلی مثل: احتمال به هم خوردن ازدواج، امکان باردار شدن ناخواسته عروس، کمتر شدن اشتیاق دوطرف و خصوصا پسر برای برگزاری هرچه سریع تر عروسی و… است.
اما از طرف دیگر محدود کردن غریزه جنسی و خودداری از برقراری رابطه کامل زناشویی می تواند عواقب زیادی نیز داشته باشد. سرپوش گذاشتن بر میل سرکش شهوت آنهم زمانی که دوطرف احساس می کنند این حق قانونی و شرعی آنهاست که از یکدیگر بهره ببرند، می تواند باعث برخی اختلافات و کج خلقی ها در زمان قبل از عروسی شود. از طرفی زمینه ایجاد انحراف را نیز فراهم نماید.
تصمیم با شماست، اما درست تصمیم بگیرید!
برقراری رابطه جنسی بین شما و نامزدتان در دوران عقد یک تصمیم کاملا شخصی است و به حریم خصوصی شما مربوط می شود. از نظر شرعی و قانونی روابط جنسی بین پسر و دختری که صیغه عقد بین آنها جاری شده است هیچ اشکالی ندارد. روابط زناشویی بین زن و شوهر بسیار مورد تاکید و سفارش اسلام قرار گرفته است و در بسیاری روایات از آن بعنوان شکلی از عبادت یاد شده است. بنابراین تنها کسی که می تواند در خصوص رابطه جنسی شما و نامزدتان در دوران عقد، تصمیم گیری کند خود شما هستید. اما گرفتن این تصمیم کار ساده ای نیست و نباید از کنار آن به سادگی عبور کنید.
در اینجا ۵ نکته که به شما کمک می کند تا تصمیم درست را بگیرید، ذکر می کنیم:
۱ – آیا همه ریسک ها را می دانید؟
بارداری ناخواسته در دوران نامزدی یکی از ریسک هایی است که باید از آن آگاه باشید و درباره آن فکر کنید. احتمال به هم خوردن ازدواج شما به هر دلیلی نیز یکی دیگر از ریسک هایی است که باید به آن فکر کنید. باید بدانید که اختلافات در دوران نامزدی بسیار متداول هستند، اما کم نیستند شمار کسانی که در همان ابتدای راه زندگی و در دوران عقد، از یکدیگر جدا شده اند. بنابراین قبل از برقراری روابط کامل جنسی با نامزدتان، به این موضوعات خوب فکر کنید.
۲ – آیا اطمینان دارید که باهم می مانید؟
البته آخر و عاقبت هیچ ازدواجی از قبل معلوم نیست. به سختی می توان اطمینان داشت که شما تا آخر عمر با هم زندگی خواهید کرد یا خیر. زندگی مشترک از همان ابتدا با فراز و نشیب های زیادی مواجه است. اما اگر قصد دارید با نامزدتان همبستر شوید، بهتر است یک شناخت و اطمینان نسبی بین شما وجود داشته باشد. هرچقدر این شناخت و اطمینان بیشتر باشد، ریسک مواجه شدن با اتفاقات احتمالی مثل طلاق و جدایی در دوران عقد کمتر خواهد شد. فراموش نکنید که در صورت به هم خوردن ازدواج شما، چنانچه رابطه زناشویی به طور کامل بین شما برقرار شده باشد، هردوی شما آسیب خواهید دید. شاید در نگاه اول به نظر برسد در چنین موقعیتی فقط دختر آسیب می بیند، اما مسئولیت های قانونی پسر نیز در صورت برداشته شدن بکارت نامزدش، بیشتر خواهد شد. پس اگر هنوز مطمئن نیستید که ازدواج شما دوام خواهد داشت یا خیر، بهتر است همبستر شدن با نامزد خود را به تاخیر بیندازید.
هرگز به خاطر نامزدتان کاری را که آمادگی آن را ندارید انجام ندهید. اینکه “او می خواهد” و یا دوست صمیمی شما نیز در دوران نامزدی اش با همسر خود همبستر شده است و یا دلایلی از این قبیل هرگز دلیل کافی برای این که با نامزد خود همبستر شوید، نیست
۳ – احتمال بارداری ناخواسته را جدی بگیرید
آیا می دانید که هیچ یک از راههای پیشگیری از بارداری ۱۰۰% تضمین شده نیستند؟ بعنوان مثال استفاده از کاندوم، می تواند احتمال بارداری تا حدود ۸۵% کاهش دهد و هنوز ۱۵% احتمال حاملگی وجود دارد. بنابراین اگر آمادگی بچه دار شدن در دوران عقد را ندارید، بهتر است روابط کامل زناشویی را تا بعد از عروسی به تعویق بیندازید.
۴ – موقعیت مکانی و زمانی خود را بسنجید
بهتر است بدانید که اولین رابطه کامل جنسی با نامزدتان، لزوما یک تجربه رمانتیک و لذت بخش نخواهد بود! در اغلب مواقع این رابطه با درد و خونریزی شدید همراه است. بنابراین مطمئن شوید که در مکان و زمانی اقدام به این کار می کنید که امکان مقابله با هرنوع اتفاق ناخوشایندی را دارید. بعنوان مثال دسترسی به جعبه کمک های اولیه، دسترسی به درمانگاه و… از نکاتی است باید به آن توجه کنید.
۵ – هرگز ” فقط به خاطر نامزدتان ” اقدام به این کار نکنید
پس از در نظر گرفتن تمام موارد فوق، شما باید زمانی اقدام به برقراری رابطه جنسی کنید که خودتان نیز به آن تمایل کامل داشته باشید. هرگز به خاطر نامزدتان کاری را که آمادگی آن را ندارید انجام ندهید. اینکه “او می خواهد” و یا دوست صمیمی شما نیز در دوران نامزدی اش با همسر خود همبستر شده است و یا دلایلی از این قبیل هرگز دلیل کافی برای این که با نامزد خود همبستر شوید، نیست.
سایت موسسه فرهنگی تبیان > بخش خانواده ایرانی
بعضی از افراد طلاق گرفته، یا حاضر نیستند هیچ حمایت فکری و عاطفی بگیرند یا به تله حمایت های نامناسب می افتند.
در اینجا به بیان راه حل هایی در این باره پرداخته ایم که بخشی از آن را در ادامه می خوانید.
جمله مشهوری وجود دارد که «هر کسی چرایی برای زندگی خود دارد با هر چگونه ای خواهد ساخت.» کسانی که معنایی برای زندگی خود نیافته اند بعد از طلاق بیشتر از همیشه می توانند به وادی بی معنایی بیفتند.
روزنامه ای در پاسخ به سوال یکی از مخاطبان خود بخشهایی از مشکلات زوجین در ابتدای سال های زندگی مشترک و نحوه حل آنها را بررسی کرده است که اطلاع از آنها برای حفظ یا ایجاد پایداری زندگی مشترک بخصوص برای جوانان یا افراد تازه مزدوج، کاربردی است.
پسری ۲۲ ساله هستم. حدود ۱۸ ماه پیش با دختری ازدواج کردم و اکنون در دوران عقد هستیم. همسرم ۲۰ ساله است و ۲ ماه است که می گوید دوستت ندارم و طلاق می خواهد. من خیلی دوستش دارم. خانواده اش نیز او را حمایت می کنند ولی من علتش را نمی دانم. راهنمایی ام کنید. دوست ندارم از دستش بدهم.
چند نکته قابل توجه:
اول اینکه سن پایین در زمان ازدواج ممکن است مشکلاتی را به وجود آورد. برای ازدواج چندین بلوغ لازم است: بلوغ جنسی، عاطفی و عقلی.
بلوغ جنسی معمولا در سنین زیر ۱۸ سال اتفاق می افتد ولی برای رسیدن به بلوغ عقلی و عاطفی به زمان بیشتری نیاز است، هرچند نمی توان سن دقیقی را مشخص کرد؛ زیرا این موارد بسته به تجربیات هر فرد متفاوت است ولی به طور کلی آمال و آرزو ها و همچنین اهداف افراد در سنین زیر ۲۰ سال و بعد از آن تفاوت های فاحشی با هم دارند.
وقتی افراد در سنین بسیار پایین تصمیم به ازدواج می گیرند می توان انتظار داشت که پس از گذشت چند سال احساس کنند که انتظاراتشان از زندگی و همسرشان تغییر کرده است و همین موضوع زمینه ساز مشکلات و نارضایتی می شود.
سال های پرتنش
از سوی دیگر دو سال ابتدایی ازدواج، سال هایی پرتنش است. مطالعات نشان داده است درصد زیادی از طلاق ها در این سال ها اتفاق می افتد. در این زمان زوج در حال شناخت ویژگی ها و عادات یکدیگرند، از آنجا که شیوه حل مسئله افراد با هم تفاوت دارد، به احتمال زیاد حتی اگر دو نفر بر سر وجود مشکل با هم توافق داشته باشند بر سر راه حل به توافق نمی رسند.
برخی از مشکلات رایج در سال های اولیه ازدواج عبارت است از: ارزش ها، مشکلات مادی، ارتباط با خانواده ها و خویشاوندان و برخی روابط زناشویی.
بسیاری از زوج ها قبل از ازدواج چشم خود را روی اختلافات و تفاوت هایی که با هم دارند می بندند ولی پس از ازدواج متوجه تفاوت در ارزش ها و عقاید خود می شوند و دیگر نمی توانند آن را نادیده بگیرند. تفاوت عقیده در مسائلی ازجمله مذهب، سیاست، شغل و نحوه پوشش می تواند مشکلات زیادی را باعث شود.
اختلاف بر سر خرج کردن پول از مهم ترین مشکلات زوج های تازه ازدواج کرده است. انتظارات متفاوت در این باره و ناتوانی در مدیریت مالی باعث بروز دلخوری می شود.
نقش خانواده ها
ازدواج باعث گسترش خانواده و اقوام می شود که سیستم حمایتی بسیار وسیعی را برای ما به ارمغان می آورد اما از طرف دیگر همین گسترش می تواند عامل بسیاری از اضطراب ها شود بخصوص اگر عروس یا داماد جدید از جانب یکی از اقوام نزدیک (بویژه یکی از والدین) پذیرفته نشود و نتواند رابطه ای خوب با وی برقرار کند.
برخی از والدین بسختی می توانند ازدواج فرزندشان را قبول کنند و همین نپذیرفتن کامل می تواند در نخستین سال های ازدواج عامل اختلافات و درگیری های بسیاری شود. روابط زناشویی نیز از مشکل ساز ترین مسائلی است که زوجین ممکن است با آن مواجه شوند.
برای بسیاری از زن و شوهرهای جوان، اولین ارتباط زناشویی بسیار پراسترس و تنش زا خواهد بود. ازجمله عوامل به وجود آورنده این مسئله گاه وجود اطلاعات ناکافی و حتی نادرستی است که ازگوشه و کنار در اختیار افراد قرار می گیرد لذا باور ها و انتظارات نادرستی در این زمینه در ذهن آن ها شکل گرفته است که باعث بروز استرس در آن ها می شود.
چه باید کرد؟
اگر مسائلی مشابه موارد ذکر شده، برای شما دردسرساز شده است، نگران نباشید راهکارهایی برای برطرف کردن این مشکلات وجود دارد ولی قبل از هر چیز پیدا کردن مشکل اصلی مهم ترین مسئله است:
با همسر خود صحبت و سعی کنید علت اصلی بی علاقه شدنش به زندگی مشترکتان را بیابید، شنونده فعال بودن و قضاوت نکردن درباره احساسات همسرتان از اهمیت بسزایی برخوردار است. اگر وی احساس کند که شما به او و دلمشغولی هایش اهمیت می دهید و درصدد رفع مشکل هستید، با شما همکاری خواهد کرد.
در صورتی که مشکل در تغییر اهداف و آرزو ها باشد، بررسی اهداف جدید و پیدا کردن نقاط مشترک و برنامه ریزی برای دستیابی به آن ها می تواند به هر دو نفر انگیزه و امید بدهد. در نظر داشته باشید که هیچ کسی دقیقا مطابق انتظارات و خواسته های شما نیست، بنابراین پذیرش تفاوت های شخصی و اعتقادی کمک می کند که آرامش بیشتری را تجربه و ارتباط بهتری با همسرتان برقرار کنید.
گفت و گو کردن درباره اولویت های مالی و ایجاد یک برنامه کلی درباره نحوه و میزان خرج کردن پول می تواند از بروز اختلافات در این زمینه بکاهد. هرچه قدر دقیق تر این کار را انجام دهید به همان میزان از بروز مشکلات پیش گیری کرده اید.
تنظیم ارتباطات با خانواده ها امری مهم به شمار می آید. به یاد داشته باشید شما خانواده جدیدی تشکیل داده اید. با خانواده خود و همسرتان با احترام رفتار کنید ولی در عین حال مرزی برای خود و آن ها در نظر بگیرید. درددل کردن نزد خانواده ها و بد تر از آن بدگویی از همسرتان، باری از دوش شما بر نمی دارد و تنها روابط را تخریب می کند.
درباره مسائل زناشویی با یکدیگر باز و روشن باشید. از خواسته ها و نگرانی هایتان در این باره به صورت شفاف با هم صحبت کنید و در صورتی که اطلاعات شما ناکافی است به کتاب های معتبر و یا مشاوران دارای تجربه در این زمینه مراجعه کنید.
فراموش نکنید هر شخصی خصوصیات خاص خود را دارد، پس تلاش کنید با برقراری ارتباط مناسب و موثر با همسرتان او را بیشتر بشناسید و علت دلسردی وی را از بین ببرید. مراجعه به یک مشاور خانواده بسیاری از ابهامات را برطرف می کند و به شما در حل مشکلتان یاری می رساند. نادیده گرفتن مشکل و به تعویق انداختن حل مسائل باعث جدی تر شدن آن ها می شود.