بایگانی برچسب ها: درمان بی خوابی

 

ساخت این هورمون بلافاصله بعد از آغاز تاریکی به اوج رسیده و سپس به تدریج در نیمه های شب کاهش می یابد.

کاهش میزان هورمون ملاتونین یکی از علت های عمده بروز بی خوابی در سالمندان است. بررسی های آماری نشان می دهند تقریباً نیمی از افراد بالای ۶۵ سال از اختلالات خواب شکایت دارند.

این افراد جهت به خواب رفتن، نیازمند صرف زمان بیشتری نسبت به سایرین بوده و همچنین اغلب در نیمه های شب از خواب برخاسته و دیگر به خواب نمی روند و یا اینکه مدت زمان زیادی طول می کشد تا مجدداً به خواب روند.

علاوه بر سالمندان، اختلالات خواب در گروه های دیگری از جمله مسافران پروازهای هوایی ، خلبانان و سایر افرادی که به طور مداوم با تغییرات ساعات شبانه روزی در اثر مسافرت های هوایی طولانی روبرو بوده و همچنین رانندگان، پرستاران، نگهبانان و افرادی که عمدتاً در شیفت های کاری شبانه فعالیت دارند به وفور مشاهده می شود.

 افزایش سن و بروز تغییرات ناگهانی در ساعات خواب و بیداری، سبب اختلال تولید هورمون ملاتونین در بدن می شود. اختلالات خواب می تواند علت بسیاری از بیماری ها باشد .در حقیقت ریشه بسیارى از مشکلات و بیماری ها را باید در کیفیت خواب افراد جستجو نمود. بیماری هاى قلبی و عروقى، بیمارى هاى مغز و اعصاب مثل سکته هاى مغزى، بیماری هاى غدد درون ریز مثل دیابت، بیماری هاى اعصاب و روان مانند افسردگى، بیماری ها و مشکلات شغلى مثل کاهش عملکرد و افزایش بروز خطا و سوانح مى تواند متأثر از اختلالات خواب بوده یا توسط این اختلالات تشدید شود.

تحقیقات موثق علمی نشان داده اند ملاتونین، تاثیراتی عالی بر بهبود کیفیت خواب دارد و به کاهش تعداد دفعات بیداری در شب و بهبود کیفیت خواب کمک می کند.

خواب کافی در شب دارای فوایدی از قبیل: افزایش قدرت حافظه، افزایش طول عمر و تقویت سیستم ایمنی است.

میزان خواب هر فرد متأثر از ساعت بیولوژیکی وی است که بر اساس ریتم شبانه روزی، به وسیله نور خورشید تنظیم می شود. نور خورشید در ترشح یا عدم ترشح هورمونی به نام ملاتونین که در تنظیم سیکل شبانه روزی بدن نقش دارد موثر است.

ملاتونین “هورمون تاریکی” نامیده می شود، چرا که در زمان تاریکی تولید شده و حتی با مقادیر کم نور تولید آن متوقف می شود. این هورمون توسط غده پینه آل ترشح شده و در ایجاد و تنظیم ریتم خواب و بیداری در بدن نقش دارد.

ساخت این هورمون بلافاصله بعد از آغاز تاریکی به اوج رسیده و سپس به تدریج در نیمه های شب کاهش می یابد. در انسان بیشترین میزان ترشح این هورمون در بین سنین ۱ تا ۳ سالگی است که به تدریج با افزایش سن از میزان آن کاسته می شود به طوریکه در یک فرد بالغ این میزان در مقایسه با یک کودک تا چندین برابرکاهش می یابد.