اسمس شب قدر ۲۳ رمضان ۹۲

آیا در رؤیاهایتان ، سبکبالی و لذت پرواز روح را احساس کرده اید ؟

شب قدر، رؤیایی است که به حقیقت می پیوندد . . .

التماس دعا

.

.

من از عمق وجود خودم ، خدایم را صدا کردم

نمیدانم چه میخواهی ، ولی امروز برای تو ، برای رفع غم هایت

برای قلب زیبایت ، برای آرزوهایت ، به درگاهش دعا کردم

و میدانم خدا از آرزوهایت خبر دارد ، یقین دارم دعاهایم اثر دارد . . .

.

.

.
.

شب قدر است و نومیدی ندارد / کسی از بارگاه باری امشب

فروغ رحمت و نور امید است / به هر جانب که رو می آری امشب . . .

.

.

.

شب قدر شب بیدار شدن است ، نه بیدار ماندن

دعا کنیم بیدارشویم

اگر یادتان بود و باران گرفت ، دعایی به حال بیابان دل ما هم بکنید

التماس دعا در این شب عزیز

.

.

.

از غافلان حساب دلم را جدا کنید

حرف و حدیث کهنه خود را رها کنید

چیزی به شب نمانده به خلوت که می روید

قدر است، قدری دل شکسته ی مارا دعا کنید

التماس دعا

.

.

.

یک دانه ز تسبیح سحرت را آرام به نیت منه محتاج بینداز

التماس دعا

.

.

تسبیحی بافته ام؛ نه از سنگ، نه از چوب، نه از مروارید

بلور اشکهایم را به نخ کشیده ام تا برایت دعا کنم هرآنچه را که آرزو داری

التماس دعا در شبهای قدر

.

campfa.ir

.

سحرسجاده ات راچون گشودی / وبامعبودخود خلوت نمودی

وخواندی خالقت راعاشقانه / واشکی هدیه کردی دانه دانه

توراجان علی مارادعاکن / دعا بر عبد ناچیز خدا کن

التماس دعا

.

.

.

این منم، بیدار، از هول گناه / مى کنم، بر آسمان شب، نگاه

این منم، از راه دور افتاده اى / رایگان، عمر خود از کف داده اى

این منم، در دستِ غفلت ها اسیر / اى خداى مهربان، دستم بگیر . . .

برای صیقل روح و روان ها / به دل دریائی ازایمان نشانیم

برای اولین مظلوم عالم / بسی خون دل ازچشمان چکانیم

هزاران لعنت و نفرین بسیار / به قاتل های مولا مان رسانیم . . .

امشب ، شب ناله در فراق پدری مهربان است

که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود

پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم شریک بود

و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد

لی کسی از غربت او و دردهای دلش

با خاری در چشم و استخوانی در گلو ، خبر نداشت . . .

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را

به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را

به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم

که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را

همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند

ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)

یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب

گفتند مگر نماز می خواند علی(ع)

ملائک پر زنان ، بر سر زنان از عرش می آیند

ببین بال ملائک را کز آن شق القمر تر شد

غروبی کرد ماه آن سان که دیگر بر نمی تابد

بیا زهرا ، تلافی کن علی آخر به بستر شد . . .

بی ذکر علی صومعه و دیری نیست

کس را پـی درک ذات او سیری نیست

گویند که از غـیر علـی چشـم بپوش

هـر جـا نگـرم علـی بـود غیـری نیـست . . .

به قلبم سوره کوثر نوشتند

دلم را بنده قنبر نوشتند

به کوی عاشقی،

در لوح سینه

صد و ده مرتبه حیـــدر نوشتند . . .

در برج ولا مهر جهانتاب علی است

در شهر علوم سرمدی ،باب علی است

از اول خلقت جهان تا محشر

مظلوم ترین شهید محراب ،علی است . . .

شمشیر خصم تارک حیدر شکسته است

محراب، همچو لاله در خون نشسته است

فلک نجات و قائمه عرش کردگار

از موج خیز حادثه بى تاب و خسته است . . .

التماس دعا